A. Johnson: Teleopieka nadal na bocznicy systemu zdrowia

Technologia pomaga zaopiekować się pacjentami w sposób, o jakim nie śniliśmy – mówi Ann Mond Johnson, prezes Amerykańskiego Stowarzyszenia Telemedycyny (ATA). I chociaż pandemia przyspieszyła wdrażanie telemedycyny, nadal istnieją bariery blokujące korzyści, jakie mogliby odnieść pacjenci. Jak to zmienić?

Jak zmieniło się zaufanie pacjentów do wirtualnej opieki w ciągu ostatnich trzech lat pandemii COVID-19?

Zmienia się ono radykalnie, ponieważ wielu pacjentów skorzystało z telezdrowia podczas pandemii COVID-19, dostrzegając zalety tej technologii. Niektóre statystyki sugerują, że zwłaszcza osoby 65+ są zadowolone lub bardzo zadowolone z usług telezdrowotnych: w ankiecie przeprowadzonej w USA, aż 83% uznało, że jakość telekonsultacji jest wysoka.

Mimo to, nadal jest wiele miejsca na poprawę doświadczeń użytkowników – zarówno w odniesieniu do wizyt osobistych, jak i wirtualnych. Musimy również podnieść poziom wiedzy o zdrowiu i zdrowiu cyfrowym, aby ludzie wiedzieli, jak sprawnie korzystać z cyfrowych usług zdrowotnych. A wiedza to też ważny składnik zaufania.

Pomimo przyspieszenia teleopieki, nadal wiele barier blokuje jej dalszy rozwój.

Jednym z najważniejszych jest ograniczony dostęp do szerokopasmowego Internetu. To problem, który istnieje na całym świecie, także w USA.

Drugą kwestią są bariery legislacyjne oraz ceny teleusług, jeśli nie są one refundowane. Trzecią kwestią jest brak interoperacyjności, która z kolei uniemożliwia płynną wymianę danych. To powoduje, że dla lekarzy teleopieka staje się skomplikowana – muszą oni sięgać do danych w różnych systemach albo w ogóle nie mają dostępu do elektronicznej kartoteki pacjenta.

Aby to zmienić, musimy przyjąć inny punkt widzenia: teleopieka jest szansą na to, aby poprawić dostęp do usług zdrowotnych i usunąć nierówności w tym zakresie.

To jeden z argumentów za teleopieką. Czy są jeszcze inne?

Nie jesteśmy w stanie wystarczająco szybko uzupełniać braków kadrowych w medycynie, aby zaspokoić rosnące potrzeby zdrowotne na całym świecie. Już teraz obserwujemy zatory w ochronie zdrowia i wypalenie lekarzy.

Dużą szansą jest zastąpienie obecnego modelu opieki „w cztery oczy”, w pełni zintegrowanym modelem opieki, który nazywam „jeden do wielu”. Mam na myśli jeden system, który jest w stanie zaopiekować się w tym samym czasie większą liczbą pacjentów.

Trzeba też podkreślić znaczenie telemedycyny w połączeniu ze zdalnym monitorowaniem zdrowia. Lekarze i pielęgniarki mają dostęp do danych pacjenta w czasie rzeczywistym i mogą interweniować zanim stan pacjenta pogorszy się na tyle, że niezbędna będzie hospitalizacja.

Teleopieka może potencjalnie poprawić wyniki leczenia i jakość opieki, ale także życia. Konsumenci już teraz oczekują i wymagają wygodnego dostępu do usług zdrowotnych, a telemedycyna to umożliwia.

W takim razie jak sprawić, że teleopieka będzie bardziej dostępna?

Trzeba zacząć od legislacji. Następnie należy wprowadzić standardy, jasno określając, kiedy niezbędna jest wizyta osobista, kiedy bezpiecznym rozwiązaniem jest wizyta online, a kiedy najlepiej sprawdzi się model hybrydowy.

Moim zdaniem powinniśmy promować zrównoważony model opieki, gdzie teleopieka będzie jedną z opcji, a nie dominującą formą.

W najbliższych latach rozwój teleopieki będzie organiczny. Takie technologie jak sztuczna inteligencja, inteligentne zegarki, urządzenia ubieralne wchodzą do ochrony zdrowia pozwalając automatyzować monitoring zdrowia, opiekować się chorymi na odległość, zapobiegać rozwojowi chorób na wczesnym etapie. W efekcie chodzi nie tylko o lepszą opiekę dla pacjentów, ale też ułatwienie pracy lekarzom.

Główne cele American Telemedicine Association

Zapewnienie wyboru formy opieki przez pacjenta. Miejsce, w którym pacjent otrzymuje usługi lub lekarz je świadczący nie powinno być arbitralnie ograniczone geograficznie, a pacjenci powinni mieć możliwość otrzymania wysokiej jakości usług telezdrowotnych w dowolnym miejscu, w tym w domu.

Zwiększenie autonomii świadczeniodawców. Polityka zdrowotna powinna traktować usługi medyczne świadczone na odległość nie inaczej niż usługi świadczone osobiście. Sposób świadczenia opieki powinien być ustalony przez lekarza w porozumieniu z pacjentem i spełniać te same standardy opieki, co usługi świadczone osobiście. Telezdrowie nie powinno być ograniczone do żadnej konkretnej technologii, pod warunkiem, że jest ona bezpieczna, skuteczna, odpowiednia i może być w pełni zintegrowana z procesami klinicznymi.

Refundacja usług telezdrowia w celu zwiększenia dostępności do wirtualnej opieki. Wszystkie formy telezdrowia powinny być uwzględniane w koszyku usług gwarantowanych publicznych i prywatnych płatników. Wszyscy płatnicy powinni zapewnić przejrzystość i jasność przy wdrażaniu polityki refundacyjnej, aby zmniejszyć obciążenie świadczeniodawców.

Umożliwienie świadczenia opieki zdrowotnej ponad granicami państw. Pełna elastyczność w zakresie dostępu do świadczeń telezdrowia oraz drugiej opinii lekarskiej także poza granicami kraju.

Zapewnienie dostępu do usługodawców niebędących lekarzami. Świadczeniodawcy na wszystkich poziomach opieki (opieka społeczna, pielęgniarki itd.) muszą wykorzystywać telezdrowie, aby dotrzeć do pacjentów tam, gdzie się znajdują.

Rozszerzenie dostępu do opieki zdrowotnej dla osób zagrożonych wykluczeniem cyfrowym i zdrowotnym. Decydenci muszą wspierać inwestycje w infrastrukturę informatyczną, w tym internet szerokopasmowy, aby zapewnić powszechny dostęp do usług telezdrowia społeczności.

Wsparcie dla seniorów i umożliwienie “starzenia się w miejscu życia”. Polityka powinna zapewnić seniorom dostęp do wysokiej jakości, przystępnej cenowo opieki wirtualnej bez względu na miejsce zamieszkania.

Ochrona prywatności pacjentów i ograniczenie zagrożeń związanych z bezpieczeństwem cybernetycznym. Prywatność pacjentów i ochrona ich danych to podstawe wartości opieki cyfrowej. Systemy i urządzenia telezdrowotne powinny być zbudowane tak, aby minimalizować ryzyko związane z zagrożeniami cybernetycznymi.

Zapewnienie integralności programu. Publiczni i prywatni płatnicy oraz dostawcy usług medycznych muszą zapewnić procedury chroniące pacjentów i zapewniające integralność programów opieki wirtualnej.

Czytaj także: Terapie cyfrowe są czasami skuteczniejsze od leków